திருமாலும் சிசி டிவியும்..!

தமிழ் நாட்டில் திருவீழிமிழலை என்று ஒரு தலம். அங்கே திருமால் சிவபெருமானை வணங்கிப் பூசை செய்தாராம்! சும்மா ஒரு நேர்த்திக் கடன்! வேறெவரிடமும் இல்லாத மிக உயர்ந்த ஆயுதமான சக்ராயுதம் வேண்டி செய்த பூசை! அரிய ஆயுதம் வேண்டுமென்றால் பெரிய பூவால் தானே பூசை செய்ய வேண்டும்? 1008 அர்ச்சனையை 1008 தாமரைப் பூவில் செய்ய பூசையில் அமர்கிறார் திருமால். சிவபெருமான் வேண்டுமென்றே ஒரு பூவை மறைத்து விடுகிறார். மறைப்பதை அவருக்கு சொல்லிக் கொடுக்கவா வேண்டும்? அவர் செய்யும் ஐந்தொழிலில் ஒன்று மறைத்தல் தொழிலாயிற்றே! தொழில் மட்டுமா? அது அவருக்கு ஒரு விளையாட்டு கூட! ஓட்டை மறைப்பார்; கோவணத்தை மறைப்பார்; மாம்பழத்தை மறைப்பார்; அந்த விளையாட்டில் வென்றவர்களை நாயன்மார்களாக ஆக்கி உயர்த்தி விடுவார். இங்கே அவரது விளையாட்டில் மாட்டிக் கொண்டார் திருமால்.

மணிவாசகர் தொடங்கிய கற்பனையில் விட்டோம். திருமால் கண்ணை  இடந்து பூசித்ததோடு ஒட்டிய வரலாற்று உண்மை ஒன்றுண்டு என்று அதனைக் காட்டுகிறார். அது வேறொன்றுமில்லை; திருவண்ணாமலையில் நடந்தது அந்த நிகழ்ச்சி. அங்கே சிவஜோதி ஒன்று அண்ணாமலையாய் எழ திருமாலும் அவரது மகனும் அந்த ஜோதியின் அடிமுடி தேடிய போட்டி அது. பிரமன் முடியையும் திருமால் அடியையும் தேடி கிளம்பினார்கள். வேதவாயன் பிரம்மா, பொய்சொல்லி தண்டனை பெற்றான். திருமால் உண்மையாக அடியைத் தேடி பூமியைத் தோண்டிப் புறப்பட்டான். சுரங்கம் போல தோண்டி வந்தவன் சிதம்பரம் பக்கம் வந்த போது எழுந்த ஆரவாரம் கேட்டு நிலத்திற்கு மேலே வந்தால் அங்கே நடராசப் பெருமான் நடனம் ஆட பக்தர்கள் வணங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். பக்தர்களை விலக்கிப் பார்த்தால் நடராசராகிய சிவன் காலைத் தூக்கி ஆடும்போது அவரது இடக்காலைப் பார்த்துவிட்டான். அடடா! இதைத்தானே தேடி வந்தோம்; இதோ,  ஒரு காலைப் பார்த்தாயிற்று; இனி அடுத்த காலையும் பார்த்தால் போட்டியில் தான் வென்று விடலாம் என்று எண்ணி சிதம்பரத்திலேயே நடராசர் சந்நிதி முன்னாலேயே படுத்துக்கொண்டு பழி கிடந்தான் என்றும் அது தான் அங்கு காணப்படும் கோவிந்த ராஜர்! என்று மணிவாசகர் கற்பனையை உருட்டி விடுகிறார். 

இந்தப் பொருளில் பாடிய திருக்கோவையார் பாடல் இதோ!

புரங்கடந் தானடி காண்பான் புவிவிண்டு புக்கறியாது

இரங்கிடுஎந் தாயென்று இரப்பத்தன் ஈரடிக்கு என்னிரண்டு

கரங்கடந் தானொன்று காட்டமற்று  ஆங்கது காட்டிடென்று

வரங்கிடந் தான்தில்லை யம்பல முன்றிலம் மாயவனே!

அடடா! இங்க வாங்க! திருமால் திருவீழிமிழலையில் செய்த பூசையின் உட்ப்பொருள் இங்கிருந்து தொடங்குகிறது என்று குதிக்கிறார் ஒரு புலவர்! இனி, அவரது கற்பனை!

திருமால் நெடுநாள் தில்லையில் காத்துக் கிடந்தாராம், மணிவாசகர் கூறியபடி. ஆனால் ஒரு பலனும் இல்லை. நடராசர் அடுத்த காலைத் தூக்கிக் காட்டவே இல்லை. இங்கே காட்டாவிட்டால் என்ன? வேறே ஓர் ஊரில் காட்டலாம் அல்லவா? தில்லையிலே நடராசராக ஆடுகிறார்; திருவாரூரில் தியகராசராக ஆடுகிறார் என்று கேள்விப் பட்டிருக்கிறோம். எனவே திருவாரூர்க்குப் போய் பார்ப்போம் என்று திருமால் கிளம்பிவிட்டார். வழியில் திருவீழிமிழலைக்கு வந்தார். அங்கே பளிச்சென்று ஓர் உத்தி தோன்றியது. இங்கே பூசை செய்துவிட்டுத் திருவாரூர்க்குப் போவோம். இப்படி எண்ணி திருமால் திருவீழிமிழலையில் பூசித்தது, கண்ணை இடந்து அர்ச்சித்தது, சக்கரம் பெற்றது என்பதெல்லாம் அறிந்த கதை. அங்கே சக்கரம் பெற்றதெல்லாம் ஒரு சாக்கு; உளவு வேறே!

இது தெரியாமல் பலர் திருமால் சக்கரத்திற்காகத் தன் கண்ணை இடந்து அர்ச்சித்தார் என்று சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்கிறார் புலவர். அற்புதமான அந்தப் பாடலை பாருங்கள்!

கங்குலிலே நடப்பார்க்குக் காலிலே

         கண்வேண்டும் கண்டீர் அந்தச்

சங்கரனார் திருத்தாளில் கண்ணிடந்து

         சாத்திவைத்த சமத்தைப் பாரீர்!

அங்கணனார் ஆரூரில்  ஆடவே

         கிங்கிணிகால் அருமை எல்லாம்

செங்கண்நெடு மால்தனக்கே அல்லால்மற்

         றொருவருக்குந் தெரிந்தி டாதே!

(கங்குல் - இரவு)

இந்தப் புலவரின் கற்பனையைப் பாராட்டுவதா? பிற்கால அறிவியல் அடிப்படைக்கு முன்னமே இடம் தந்து கற்பனையைக் கவின் தமிழில் காட்டில் திறத்தைப் பாராட்டுவதா? யார் யாரையோ தீர்க்கதரிசி என்றும் மகாகவி என்றும் பாராட்டுகிறோம்! உண்மையில் இவரல்லவா அவர்!